بحران قره باغ
- توضیحات
- دسته: ارمنستان
بحران قره باغ
بحران قره باغ
بدون شک شناخت سیاست خارجی ارمنستان بدون شناخت دقیق بحران قره باغ امکان پذیر نخواهد بود
بحران قره باغ
این بحران که ریشه در تاریخ داشته ولیکن از سال 1988 به بعد وارد مرحله جدید درگیری بین جمهوری آذربایجان از یکسو و ارامنه قره باغ و ارمنستان از سوی دیگر شده است و هم اکنون در حالت نه جنگ و نه صلح قرار داشته است و مانع بزرگی در جهت توسعه دو جمهوری تازه استقلال یافته ارمنستان و آذربایجان می باشد.
هر بار که نامی از ارمنستان برده می شود نام منطقه قره باغ نیز خود به خود در ذهن تداعی می شود چرا که درگیری های قومی منطقه قره باغ تاثیر زیادی بر سیاست و حکومت در ارمنستان گذاشته است.
برای درک بهتر ریشه های بحران منطقه قره باغ باید با عوامل جغرافیایی تاریخی و فرهنگی منطقه آشنا شد. همچنین سیاست های دولت شوروی در منطقه یاد شده میانجیگری هایی که در این دوران صورت گرفته و راه حلهای ارائه شده برای این بحران ضروری است.
قره باغ ناحیه ی است کوهستانی در غرب جمهوری آذربایجان در 7 کیلومتری مرز ارمنستان و 25 کیلومتری شمال مرز ایران. جمعیت این ناحیه را ارامنه تشكيل می دادند و20% باقیمانده شامل آذری ها می شد.
مسئله در بعد تاریخی آن از پیچیدگی بیشتری برخوردار می باشد با وجود انکه جوامع ارمنی و ترک حدود هزار سال کنار یکدیگر زیسته اند همواره کشمکشهایی میان آنها وجود داشته است که منعکس کننده اختلافات عمیق فرهنگی و عقیدتی است.
ارامنه به استناد مدارک موجود تاریخی بر اقامت چندین هزار ساله خود در منطقه پافشاری دارند و در کتب ارمنی این منطقه با نام ارتساخ خوانده می شود و همواره شرقی ترین استان ارمنستان بوده است. در مقابل آذری ها مدعی اند که اولا ارامنه قره باغ در اصل آلبانی هایی بوده اند که به مسیحیت گریگوریان گرویده اند و از لحاظ نژادی ارمنی نیستند، ثانیا اینان در طول تاریخ تنها اقلیت را در این منطقه تشکیل می داده اند. آذریها با ارائه آمارهای متعددی معتقدند که تا سالهای اولیه قرن 19 ارامنه تنها 20% از جمعیت منطقه قره باغ را تشکیل می دادند.
پس از سقوط جمهوری های آذربایجان و ارمنستان و استقرار حاکمیت مسکو بر این مناطق – مسئله قره باغ در چارچوب سیاست های شوروی و بطور موقت حل شد و ارامنه مدعی اند که سپردن بخش بیشتر به آذربایجان را استالین ایفا کرده است و این در راستای جلب نظر ترکیه در آن زمان بوده است و در عین حال صدور انقلاب بلشویکی به شرق مسلمان از طریق جمهوری آذربایجان به آن مناطق.
در سال 1992و در پی درخواست دو جمهوری آذربایجان و ارمنستان از جمهوری اسلامی ایران، اولین میانجیگری فعال و تا حدودی کارساز توسط وزیر امور خارجه ایران در منطقه آغاز شد که به آتش بس نسبتا پایداری نیز انجامید و روسای جمهوری دو کشور با میانجیگری رئیس جمهور وقت آقای هاشمی رفسنجانی موافقتنامه تهران در این سال به امضاي طرفین رسید.
این توافقنامه پیروزی بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران در منطقه قفقاز وآسیای مرکزی محسوب و موید شکست طرحهای امریکا و عمالش برای جلوگیری از نفوذ ایران در منطقه می باشد.
در سال 1994 تلاشهای جدیدی برای برقراری آتش بس و استقرار صلح در منطقه آغاز شد و در همین راستا رهبران دینی ارمنستان و آذربایجان در مسکو دیدار کرده و رئیس جدید گروه مینسک آقای یان الیا سون سوئدی با سفر به منطقه دور جدیدی از تلاشها را آغاز کرد.
مهمترین اقدامی که صورت گرفت ملاقات نمایندگان طرفهای درگیر در بیشکک پایتخت قرقیزستان با نظارت نمایندگان روسیه – فنلاند-قرقیزستان بود. در این مذاکرات روسها خواهان رعایت سه اصل بودند: برقراری آتش بس – قبول نمایندگان قره باغ به عنوان یک طرف اصلی مذاکرات صلح – استقرار 1800 نفر از نیروهای جامعه مشترک المنافع در خط حائل آتش بس. این مسئله به وضوح حمایت روسها را از ارامنه نشان می داد و به همین دلیل ارامنه بدون هیچ شرطی مذاکرات را امضا کردند و در نهایت آذربایجان تحت فشار روس ها و تغییرات مختصری این اعلامیه را امضا کرد.
طی سالهای اخیر هر چند تلاش های گروه مینسک برای نزدیکتر کردن دیدگاه های طرفین بحران به یکدیگر ادامه یافته بود و موفقیت هایی نیز حاصل شده بود ولی انتخابات 1996 در قره باغ که به انتخاب روبرت کوچاریان به عنوان رئیس جمهور قره باغ منجر گردید قضیه را پیچیده تر كرد.
مطالب مرتبط :
ارمنستان | ثبت شرکت ، اقامت و آشنایی با ارمنستان
کلید واژه ها : آشنایی با کشور ارمنستان ، سیاست کشور ارمنستان ، بحران قره باغ ، ثبت شرکت در ارمنستان ،ثبت شرکت در اروپا ، ثبت شرکت در انگلستان
